Daar gaan we dan. Op naar een nieuw avontuur. Dit keer weer noordelijker. Vega is onze eindbestemming. Een eiland voor de kust van Bronnoysund. Een eiland met onbeperkte mogelijkheden voor de kayakvisser. Een eiland dat bij elke windrichting bescherming biedt. Een eiland met enorme diepteverschillen eromheen.
De heenreis doen we in drie dagen. De eerste dag rijden we naar een oud slavenhuis in de middle of nowhere in de buurt van Lillehammer.
De volgende dag trekken we verder naar het Tosen fjord in Tosbotnet. We konden het hier niet laten en hebben de kayaks snel even van het dak gehaald. Alle noodzakelijke spullen hadden we al pak-klaar gelegd. Binnen een minuut of 20 zaten we dus aan het eind van dit fjord op het water. Door de aanschaf van een waterkaart wisten we precies waar de mooie plekjes lagen.
Een relatief ondiepe plek met grote dieptes eromheen. Gelijk was het raak, koolvis na koolvis kwam boven. Het waren dan wel geen monsters, het is wel prettig dat je plan werkt. Af en toe een gulletje, maar niks echt groots. We wisten niet zeker of we deze dag ook daadwerkelijk konden benutten, maar dit was dus al mooi meegenomen!
Ons huisje voor de nacht was prima en na een nachtje heerlijk slapen zijn we vertrokken naar de ferry. De ferry gaat van Horn naar het eiland Vega. Eenmaal aangekomen proefde we gelijk een totaal andere sfeer. Hier heeft de tijd stil gestaan. Een enkele supermarkt, een lokaal kroegje en dat is het eigenlijk wel. Maarja meer heb je ook echt niet nodig. Ons huisje voor de komende twee weken hebben we met veel moeite kunnen vinden op het internet. Het is een oud boothuis in stijl gerestaureerd. Geschikt voor 8 personen. Wij zijn met 5, dus lekker de ruimte.
Vanaf het huis is het slechts enkele minuten varen naar de mooie stekken. Maar we willen altijd verder. Altijd meer. Dus gaan we ook verder. Zo ver mogelijk. Tochten van 40 kilometer per dag zijn geen uitzondering. We willen naar dat ene plekje op de kaart. We willen een rondje om een eiland doen. Maar de vis lag soms recht onder onze neus. Het blijft gewoon altijd bijzonder als de plek op de kaart in werkelijkheid klopt. Opeens gaat je dieptemeter van onleesbaar naar een scherm vol vis.
Eenmaal op de stek aangekomen is het goed positioneren, zodat je richting de diepte kunt gooien, laten zakken tot de bodem en dan rustig ophalen. Als er vis aanwezig is, duurt het nooit lang voordat je een tik krijgt. Dit jaar waren we op zoek naar grote vis. En dan het liefst een heilbot. Misschien niet echt slim om die vanuit een kayak te belagen, maar ach dat zien we dan wel weer.
Het eiland leent zich uitstekend voor onze visserij met enorm veel mooie dieptes. Elke dag kiezen we voor een andere plek om het water in te gaan. In mijn idee hét grote voordeel van een kayak. De locatie wat betreft dieptes bestuderen we via https://webapp.navionics.com/. De boten die we tegen zijn gekomen doen daar vaak maar één ding. Dat is op zo groot mogelijke diepte (lees 70-100 meter) met pilkers van 100-200 gram heen en weer hengsten. Dan vissen wij echt wel anders. En ik geloof niet dat wij nou ook minder vangen, eerder meer. Met shads van maximaal 60-80 gram, een lichte spinhengel tot 50 gram, een 2500 model molentje en 16/00 gevlochten lijn met een voorslag van nylon vangen we eigenlijk alles.
We spreken eigenlijk nooit af wat we gaan doen en of we bij elkaar blijven. Iedereen kiest gewoon zijn eigen weg. Wel prettig als je dan wat vindt dit de ander even te melden. Zo kwam Daniël op een gegeven moment aanvaren. Hij had een school kabeljauwen op 70 meter diepte gevonden. Het moest er vol van zitten en ze moesten enorm groot zijn. Eerst zien dan geloven. Na 1,5 km varen kwamen we aan op een rand van 45 naar 70 meter. Hier begreep mijn dieptemeter niks meer van. Begonnen met een pilkertje, omdat dat toch iets sneller beneden is. Ik kon de bodem niet raken, want de pilker was onderweg gepakt door een schitterende kabeljauw. Aha, hier zit dus grote vis. Snel een crazy Daisy van 300 gram eraan geknoopt om te kijken of het nog een beetje groter kan. En ja hoor, dat kan. We hebben een uur kabeljauwen zitten takelen van 1 meter tot 1.20 meter. Vast niet goed voor het lichte spul waar we mee vissen!
Naast het vissen met kunstaas vissen we ook met levend aas. Liefst met een levende haring, maar die zijn we dit jaar helaas niet tegen gekomen. Maar met levende koolvisjes gaat het ook prima. Je weet dan ook zeker dat de vis die je vangt van fatsoenlijk formaat is. Enkele heilbotten zijn er gevangen op koolvis, maar ook de nodige flinke kabeljauwen.
Deze locatie is misschien wel een eindje rijden, maar is heel goed bevallen. In mei 2019 gaan we nog een keer terug om te kijken of er nog grotere vis zit.
Groet,
Thomas van Sluijs
